







Van de Magna Carta tot de 'Glorious Revolution'
Jan zonder Land werd in 1215 gedwongen de Magna Carta te ondertekenen, een handvest over vrijheden en rechtspraak, omdat hij volgens de Engelse leenmannen zijn macht misbruikte. Vele eeuwen later. op uitnodiging van een aantal protestantse leiders in Londen worden Stadhouder Willem III van Oranje Nassau en zijn echtgenote Maria Stuart Koning en Koningin van Engeland, Schotland en Ierland. Deze omwenteling wordt aangeduid als 'The Glorious Revolution'.
Magna Carta
Het jaar 1215 zag een grote verandering. Geestelijkheid en adel dwongen koning Jan I, Jan zonder Land, de Magna Carta, te ondertekenen. Deze nieuwe wet zou de vrijheid van de Engelse Kerk en de rechten van de baronnen beschermen. De 63 artikelen van de Magna Carta betroffen het leenrecht, de bescherming van de boeren, de vrijgave van de handel met buitenlandse kooplieden, de vaststelling van uniforme maten en gewichten en vragen betreffende de rechtspraak.
Middeleeuwen in het kort
In 1348 telde Londen 50.000 inwoners, van wie er 35.000 slachtoffer werden van de pest. Tudorkoning Hendrik VIII had in de 16e eeuw zes echtgenotes, raakte daarover in conflict met Rome en stichtte de Anglicaanse Kerk. Ook stond hij aan de wieg van de Engelse marine, waarmee zijn dochter Elizabeth I de wereldzeeën veroverde en de basis legde voor het British Empire.
The Glorious Revolution
De jaren 1664 tot 1666 waren slechte jaren: in de eerste twee jaar eiste opnieuw de pest honderdduizend slachoffers en in 1666 woedde de 'Grote Brand' die viervijfde van Londen verwoestte. Jacobus II, stichter van de moderne Britse Koninklijke Marine en de bedenker van de vossenjacht, wilde het katholicisme weer invoeren. De oppositie wendde zich tot Willem III van Oranje, erfstadhouder van de Nederlanden, die in 1688 in Engeland aankwam, Jacobus II verdreef en zich tot koning liet kronen.